Balletrecepten #3 Margodichten
In september 1999 begon ik met lesgeven bij Balletstudio Elly Pijpers in Gouda. In september 2003 nam wijlen Peter Sawtell de balletstudio over en veranderde de naam in Ballet- en Dansstudio Gouda. Na zijn overlijden was het een vriend van Peter die de balletstudio draaiende probeerde te houden en in januari 2005 waagde ik de sprong en nam ik Ballet- en Dansstudio Gouda over.
En toen kwam Margot van den Berg op mijn pad. Ze was een leerling in één van de woensdagmiddaglessen klassiek ballet. Ik zag een kleine ballerina voor mij staan; mooie gewelfde voeten, mooie doorgestrekte benen, goed uitgedraaid, zeer lenig, muzikaal en een natuurlijk dansgevoel.
Samen met drie andere leerlingen nam ik haar mee naar de leerlingendag van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Na afloop vroeg ik aan haar of ze iedere dag zoveel zou willen dansen. Haar antwoord was nee en dat het voor een keer leuk was geweest om te doen….
In augustus 2007 begonnen we met de repetities voor De Notenkraker. Margot was gecast voor de rol van Clara, samen met een ander meisje Annelotte. Margot en haar ouders kwamen zelfs eerder terug van vakantie, want ze kon het niet verdragen dat we zonder haar al met de repetities zouden beginnen, terwijl er in het repetitierooster wel rekening mee was gehouden.
In de vier maanden die volgden, werd de passie voor het klassieke ballet steeds meer voelbaar en zichtbaar bij Margot. Samen met Annelotte schreef ze ook prachtige gedichtjes voor in het programmaboekje.
Na een bijzonder weekend in december 2007 met drie mooie voorstellingen vroeg ik Margot opnieuw of ze iedere dag zou willen dansen en nu was haar antwoord ja. Omdat ze al in de brugklas zat, betekende dat ze er helemaal voor moest gaan om het gewenste niveau van de dansvakopleidingen te halen. Van twee lessen per week kwam ze nu dagelijks naar de balletstudio om lessen te volgen. Ze ging ervoor, totdat het moment kwam dat ze last kreeg van één van haar knieën. Het bleek een Osgood-Schlatter knie te zijn. Mede door de pijn die ze had, ging het ook in haar hoofd malen. Helaas heeft Margot tijdens de audities niet kunnen laten zien wat ze graag van haar hadden willen zien. Persoonlijk geloof ik nog steeds dat ze anders een hele grote kans had gehad.
Uiteindelijk ging de pijn over en is Margot bij mij blijven dansen totdat ik de balletstudio verkocht in september 2013. Daarna zijn we met elkaar in contact gebleven en bezoeken we graag samen balletvoorstellingen.
Al schrijvende aan mijn boek voelde ik op een gegeven moment dat er naast de tekst en illustraties nog iets bij moest komen. Plotseling wist ik dat ik er gedichten bij wilde hebben. Gedichten die de nieuwsgierigheid van de lezer opwekken en prikkelen. Ik nam contact op met Margot en vertelde over de inhoud van mijn boek. Ze begreep meteen wat ik bedoelde en de volgende samenwerking was geboren. Zodra ik een hoofdstuk had geschreven, stuurde ik de tekst door naar Margot en iedere keer vloeiden er meerdere gedichten uit haar pen. Uiteindelijk hadden we wel 75 gedichten. Samen met Heleen en Barbara (de persoon die mijn tekst heeft gecorrigeerd en geredigeerd) heb ik per hoofdstuk één gedicht uitgekozen. En heel soms twee gedichten. De speelse gedichten van Margot kun je binnenkort lezen in het boek ‘Balletrecepten’. Ieder hoofdstuk opent met een gedicht.
In het onderstaand interview kunnen jullie nader kennismaken met Margot.
Waar ben je geboren en getogen?
Ik ben geboren en getogen in Haastrecht, een mooi plaatsje naast Gouda.
Schreef je als kind al gedichten?
Als kind las ik tot in de late uurtjes boeken en ik was erg gek op spelling, lezen en teken- en muziekles op school. Het kwam dan regelmatig voor dat ik bezig was met tekeningen maken en tekstjes en gedichtjes schrijven.
Weet je nog waar die drijfveer vandaan kwam?
Het schrijven van gedichtjes is er ingeslopen. Ik heb het altijd leuk gevonden hoe woorden zinnen vormen. Hoe de spelling van woorden werken. Voor mij waren het altijd een soort van puzzeltjes. Je kunt woorden op zó veel verschillende manieren bij elkaar zetten, dat het iedere keer weer wat anders kan betekenen. En dan nog het rijmen van woorden: Het lopen van het ritme van de zin met op het eind van iedere zin een gelijk klinkend rijmwoord. Het is net als muziek.
Waar dichtte je over? Wat was je inspiratie voor een gedicht?
Ik dichtte over mijn emoties, als ik boos of verdrietig was. Verliefdheid kwam ook genoeg voorbij. Schriftjes staan volgekrabbeld en gekrast over lieve mensen, de zin van het leven, gedachtes, maar ook over simpele dingen waar je niet zo snel aan zou denken bij een gedicht, zoals een stoel. Ik probeerde mij soms uit te dagen om gedichten te maken over dingen waar je normaal niet naar om kijkt.
Las je veel gedichten of boeken?
Vroeger las ik veel boeken. Vooral verhalen, niet zozeer dichtbundels. Wanneer ik op straat liep (en loop) en een gedicht op een gebouw of op het trottoir zag staan, bleef ik vaak even staan om het te lezen. Pas op latere leeftijd ben ik meer dichtbundels gaan lezen.
Schrijf je nog steeds gedichten? Of heb je de pen weer gepakt voor het boek Balletrecepten?
Als ik kijk naar hoeveel ik dicht, komt en gaat het met vlagen. Ik had even een stille periode totdat Maricelle mij benaderde voor het boek Balletrecepten. Ik hoorde van het idee en was (mede door mijn dansverleden) gelijk geïnspireerd!
Heb je een eigen stijl? Zo ja, kan je daar iets over vertellen?
Een eigen dichtstijl heb ik niet, denk ik. Ik hoop vooral dat ik mensen kan bereiken in het diepste: in hun gedachten en/of in het hart… Positief of negatief, maakt niet uit. Ik hoop dat mijn gedichten tot de verbeelding spreken en/of dat het wat losmaakt. Ik probeer mijn emoties bij iets zo goed mogelijk op papier te zetten. Vaak is het simpel geschreven, maar spokenword/woordknutselen komt ook nog wel eens voor.
Zoals je weet ben ik je zeer dankbaar voor jouw gedichten voor mijn boek Balletrecepten. Wat sprak jou aan om hieraan mee te willen werken?
Het moment dat ik hoorde van ‘Balletrecepten’ was ik gelijk enthousiast. Ik vind het concept erg mooi. Je gaat vaak voor het uiterste: je been zo hoog mogelijk, zoveel mogelijk pirouettes draaien, zo hoog mogelijk springen… maar waar is het gevoel? Zonder gevoel is de beweging als het ware dood. Het leeft niet. Dit boek gaat heel erg in op ‘Wat voel je nou eigenlijk bij iedere beweging die je doet?’. Dat sprak mij heel erg aan.
Wat vond je leuk, bijzonder, inspirerend?
Wat ik leuk vond van het proces was het tot stand komen van de gedichten. Vaak komt uit jezelf een idee of thema en ga je daarmee aan de slag. Nu stond het thema al. Dat maakte het echter niet moeilijker, want door de tekst te lezen en met mijn eigen ervaring met dans vloeiden de gedichten al snel uit mijn vingertoppen. Alle herinneringen en gevoelens van vroeger kwamen weer boven. Toen ik de tekst in dook, kreeg ik dan ook allemaal kriebels om weer te gaan dansen. Deze gedichten kwamen dus voort uit meer dan een gevoel of gedachte. Ze kwamen voort uit mijn eigen belevenis van dans en hoe Maricelle mij daarin heeft gestuurd en begeleid.
Welke gedicht vind je zelf leuk, grappig, mooi, het meest verbeeldend?
Gedicht van les 9 en les 14 vind ik zelf erg leuk. Ik vind dat gedicht bij les 9 goed het gevoel weergeeft wat je als danser nooit mag verliezen. Bewegen is ademen en zolang je ademt, kan jij jezelf voortbewegen. Het gedicht van les 14 vind ik ook leuk omdat de letter ‘D’ veel voorkomt in het gedicht. De letter ‘D’ geeft goed de vorm en het ruime gevoel weer van de oefening. Maak er geen kleine ‘d’ van!
Wat wil je de lezers van dit boek meegeven. Waarom raad je ze aan om dit boek te lezen?
Na een hele reis mee te hebben gemaakt door het boek, wil ik jullie lezers meegeven om af en toe te stoppen en even adem te halen. ”Goh, wat heb ik net eigenlijk gelezen…geldt dit ook voor mij? Kan ik dit gevoel ook in mijn bewegingen toepassen en voelen? Dit boek legt niet alleen oefeningen uit, maar het gevoel erachter uit. Ik vind dat dit boek zich daardoor onderscheidt van andere boeken en daarom het lezen waard zal zijn!
Wat doe je nu voor opleiding/werk? Waarom heb je hiervoor gekozen? Wat wil je graag bereiken?
Schilderen is waar ik mij tegenwoordig mee bezig houd. In het bijzonder monumentale oude panden. Ik was ooit vrijwilliger bij SoWhat! in Gouda. Daar heb ik een tijd met veel plezier meegeholpen met het schilderen en aankleden van de zaal voor themafeesten die daar worden gehouden. Ik ben graag creatief bezig met mijn handen en met mensen werken vind ik interessant. Toen ik vroegtijdig stopte met mijn Cultureel Maatschappelijk Werk opleiding, bedacht ik mij… wat nu? Na wikken en wegen leek het mij leuk om mij te verdiepen in het schilderen en heb ik de stap gezet in de wereld van de bouw. Een keuze waar ik geen spijt van heb! Ik werk op projecten en kom op plekken waar geen ander mens ooit van haar/zijn leven komt, zoals in de top van gewelven van oude kerken, op hoge werksteigers staan en uitzicht hebben over een stad of mooi landschap. Het oude ambacht is bijzonder mooi. Dit zou ik nog lang willen beoefenen.
Ik hoop dat ik mensen kan laten zien dat je moet doen waar je plezier in hebt en niet teveel moet denken over wat andere mensen denken. Volg jouw gevoel. Adem diep in en durf de sprong te wagen!
Maricelle Peeters
https://balletstudiolereve.nl/de-balletstudio/referenties/