Tussendoortje #24
Achter de schermen bij Don Quichot
In ons vierentwintigste tussendoortje nemen we met de kinderen van de Nationale Balletacademie een kijkje in de keuken van Don Quichot. De schitterende foto’s zijn gemaakt door Antoinette Mooy.
Ineens was het zover; de eerste gezamenlijke repetitie met de dansers en de artistieke staf van Het Nationale Ballet. Maar liefst 18 kleine cupido’s liepen de grote studio binnen in het Muziektheater. Leerlingen uit het tweede balletjaar van de Nationale Balletacademie in Amsterdam o.l.v. docente Simona Ferrazza. De repetitie van de tweede akte vond plaats met de eerste cast. Alle kinderen wisten precies wat ze moesten doen, maar nu leerden ze hoe ze deel uit zouden gaan maken van het grote geheel. Uiterste concentratie was vereist, maar het lukte menigeen ook om tegelijkertijd vanuit hun ooghoeken naar al die prachtige danseressen te kijken. De tweede cast keek en observeerde nauwkeurig, zodat zij daarna precies wisten wat ze moesten doen en waarop en op wie te moeten letten.
Daarna werd de eerste akte gerepeteerd met vier van de acht de straatkinderen; twee jongens en twee meisjes uit zowel het tweede als eerste balletjaar o.l.v. docent Fred Berlips. De straatkinderen zijn vrijwel continu op het podium aanwezig en werden na enkele repetities en de video te hebben bekeken deels in het diepe gegooid door al doende hun rol te leren. Opvallend was dat dit heel harmonisch ging. Ook mede door de dansers die de kinderen vanaf het allereerste moment bij het geheel betrokken. De tweede cast moest ook nu weer kijken en observeren. Ik zag dat ze het moeilijk vonden om stil te blijven zitten. Er is ook zoveel te zien! De klassieke techniek, het spel en de prachtige Spaanse ‘caractère’ dansen. Het is allemaal volop aanwezig en zo mooi in overeenstemming met elkaar.
Ruim een week later zag ik de straatkinderen weer terug, maar nu al in een toneelrepetitie onder het toeziend oog van de choreograaf Alexei Ratmansky. Wat hadden ze veel geleerd in één week tijd! De eerste akte werd onafgebroken gedanst. Alexei Ratmansky gaf voortdurend aanwijzingen. Zijn oog voor ieder detail in het totaalplaatje was fenomenaal. Wat doe je precies wanneer je een gitaar in je handen hebt? Hoe gebruik je een waaier? “You have to know how to use your prop”. Dansers die op de onderlinge afstanden moesten letten in de eerste akte. Heel leerzaam en bijzonder om hierbij aanwezig te mogen zijn.
Vier dagen later vond de generale repetitie plaats. Deze zag ik vanuit de zaal of eigenlijk vanaf het tweede balkon en onmiddellijk viel mijn oog op de kat Abatutu. Wat een schatje en wat is er toch ongelofelijk veel te zien in dit ballet. Eén keer kijken is gewoonweg niet genoeg. Wat een bofkont was ik dat ik deze voorstelling nog meerdere keren zou gaan zien….
Mijn taak voor nu was om op de straatkinderen te letten, omdat ik ze zou gaan begeleiden tijdens de voorstellingen in de voorjaarsvakantie. In het donker maakte ik mijn notities om precies te weten waar ze op en af gaan en op welk moment. In de eerstvolgende matinee liep ik voor de eerste keer de hele voorstelling met Fred mee en voegde nog een kleine aantekening aan mijn notities toe.
In de voorjaarsvakantie vonden maar liefst zes voorstellingen plaats. Op toneel was het een feest, maar ook achter de schermen voelde het als een feest. Iedereen genoot van ieder moment. De cupido’s bij wie de haren in de krul werden gezet door professionele kapsters. De straatkinderen die zichzelf mochten grimeren. De warming-up en doorloop in een van de prachtige studio’s. Abatutu werd volop geaaid en geknuffeld. Het contact dat met de dansers ontstond naarmate de voorstellingen vorderde. Een high five met één van je favoriete dansers! Of zelfs op de foto met één van de dansers! De directeur Ted Brandsen die na afloop langs komt om tegen de kinderen te zeggen dat het zo goed is gegaan. Dagen vol glimlachjes. Zelfs bij ziekte en blessures. De show must go on! Wat een ervaring voor alle kinderen. Zelfs voor de cupido’s die op de rots zaten. Vier leerlingen van Balletstudio Marieke van der Heijden. Ook zij hebben volop gestraald! Een avontuur dat iedereen zich voor altijd zal blijven herinneren! En niet te vergeten de prachtige muziek die voorlopig nog in onze hoofden zal blijven gonzen 😉
Natuurlijk vond ik het ook weer leuk om de kinderen enkele vragen te stellen. Hieronder kun je van een aantal cupido’s en straatkinderen hun antwoorden lezen.
Hoe voelt het om een Cupido te zijn?
Het is natuurlijk heel leuk dat we gekozen zijn voor deze rol, want het is een hele leuke en bijzondere rol.
Ik vind het een hele leuke en bijzondere rol, omdat het heel anders is dan mijn eerdere rol in Coppelia.
Leuk, want je bent echt een deel van de akte!
Leuk, want ik vind het een erg mooie rol.
Het is natuurlijk heel leuk dat we meedoen met een productie van Het Nationale Ballet.
Heel erg leuk, maar spannend.
Heel erg leuk, want ik hou van de liefde en ik vind ons haar en kostuum ook heel mooi. En het is natuurlijk heel bijzonder.
Het is een hele eer, want het is best wel een grote rol en je bent ook deel van het corps de ballet.
Super leuk en het is een hele eer om dit te doen.
Welke variatie uit de tweede akte zou je graag zelf willen dansen; De koningin van de Dryaden, Cupido of Kitri? En waarom?
Cupido.
De koningin van de Dryaden, omdat mijn grootste idool Jessica Xuan is en zij deze rol danst. Of Kitri, omdat zij natuurlijk de ster van de avond is.
Cupido, omdat het vrolijk en snel is.
Kitri, omdat het de hoofdrol is en het is een mooie variatie. Een bijzondere rol.
De koningin van de Dryaden, omdat ik de dans heel leuk vind.
Kitri, omdat ik het een hele mooie rol vind.
Cupido, omdat ik denk dat deze rol het beste bij mij past en ik vind het een hele leuke dans waar ik heel blij van word. Maar de andere dansen vind ik ook heel leuk.
Cupido, omdat ik het leuk vind om snelle variaties te dansen.
Cupido, omdat ze zo snel danst en het is een vrolijke rol. Ik denk ook dat het een lastige rol is en ik hou van uitdagingen.
Wat heb je geleerd van deze rol?
Je moet heel veel rekening houden met elkaar en lachen.
Hoe het is om onderdeel te zijn van het corps de ballet.
Altijd blijven tellen en je mag opgewonden zijn, maar je moet altijd blijven concentreren.
Je moet altijd de telling weten, want als je maar ook iets eerder opstaat uit de rij, dan zie je dat meteen.
Dat je goed naar de anderen moet kijken om goed met ze in lijn te zijn.
Dat je als kind verschillende rollen kan krijgen.
Doorzetten, ook al doet het pijn. Goed samenwerken en op elkaar letten.
Ik heb geleerd om heel lang in dezelfde pose te staan.
Dat iets wat er makkelijk uitziet niet altijd makkelijk is. En dat je veel rekening met elkaar moet houden.
En kun je dat ook toepassen in je dagelijkse balletles? Zo ja, hoe?
Ja, het lachen en ook het rekening houden met elkaar in de les.
Ja, want het moet allemaal mooi op de telling en gelijk natuurlijk.
Ja, concentreren op jezelf.
Ja, heel goed opletten.
Ja, door te voelen waar iedereen staat.
Ik denk dat ik het wel zou kunnen toepassen, maar ik weet nu nog niet zo goed wat.
Ja, door beter in positie te blijven tijdens de preparatie.
Hoe voelt het om een straatkind te zijn?
Het voelt super goed, omdat je je mag uitleven en tegelijk met alle dansers op toneel bent.
Ik voel me zeer vereerd dat ik mee mag doen. Vooral als je op het podium staat bij het applaus krijg je pas echt het gevoel waar je het voor doet.
Ik vind het heel leuk en voel me vereerd.
Ik vind het heel leuk, omdat ik de kans heb om op het podium met de artiesten te dansen! En van dat leer ik hoe ik mij op het podium moet gedragen.
Heel anders dan een geschenkdrager uit The Sleeping Beauty. Het is in deze voorstelling heel fijn om ‘iemand’ te spelen.
Leuk, het was heel anders dan bij The Sleeping Beauty.
Ik vind het een superleuke rol! Het is wel raar, want normaal moet het perfect op toneel, maar nu mogen we alles eigenlijk een beetje ontspannener doen.
Welke rol zou je zelf graag willen dansen? En waarom?
Ik zou graag Basilio willen dansen, omdat hij de hoofdrol danst/speelt en hij veel voor komt in het ballet.
De hoofdtoreador, omdat hij gave dingen doet en zijn houding mooi en strak is.
De rijke koopman, omdat hij dom, raar en grappig is.
Kitri, omdat je zowel danst als acteert en dat vind ik leuk.
Ik zou Kitri wel willen zijn, want het lijkt mij leuk en interessant om te spelen. Het is een mooie rol en ik geniet er echt van. Als dat niet kan dan zou ik een straatvrouw willen zijn, want die zijn ook leuk en mooi.
Kitri.
Wat heb je geleerd van deze rol?
Dat het meedoen in een voorstelling als deze superleuk is en hoe zwaar de grote dansers het hebben. Het is niet zomaar iets.
Hoe je jezelf kunt presenteren, ook al sta je achteraan op het podium.
Om plezier te hebben en dat niet alles op de maat hoeft.
Dat het niet zoveel uitmaakt wie jij in deze voorstelling bent, want alle rollen zijn belangrijk.
Hoe het is om in een ‘rijke’ rol met een zwaar kostuum te dansen en nu in een ‘arme’ rol met een licht kostuum aan. Ik heb ook geleerd om anders te zijn en andere dingen te beleven.
Dat niet alle balletrollen technisch zijn. We mochten het een beetje zelf invullen.
Ballet gaat dan wel over perfectie, maar niet altijd. Het was wel moeilijk om spontaan te zijn en het tegelijkertijd ook goed te doen.
Waarom zou men naar dit ballet moeten komen kijken? Kun je een aantal redenen noemen?
Omdat het vrolijk, grappig, leuk en liefdevol is.
Omdat het vrolijk, grappig en ook mooi is.
Omdat het vrolijk, grappig en mooi is.
Omdat het super leuk is, mooi en ook een beetje grappig.
Omdat het een prachtig ballet is; het vertelt een verhaal, een interessant verhaal. Het heeft alles wat een echt ballet nodig heeft!
Omdat het een ander soort ballet is. Alleen in de tweede akte doen ze echt ballet. En natuurlijk omdat de kater Abatutu meedoet!
Omdat het een speciaal, vrolijk, spontaan en grappig ballet is. En omdat er leuke bijrollen zijn die het totaalplaatje afmaken en omdat de leukste kat mee doet; Abatutu!