Balletrecepten #6 Valériesign
Na de laatste correcties van de meelezers uit mijn vorige blog plaatste ik de onderstaande oproep op facebook.
Er reageerden meerdere mensen, onder wie Valérie Perridon. Valérie is een oud-leerlinge van mij, net als Margot, Barbara en de jeugdige meelezers. Het voelde onmiddellijk alsof het zo moest zijn en de keuze was snel gemaakt. De anderen vertellen dat zij het niet waren geworden vond ik dan toch wel weer even lastig. Ik had bij het plaatsen van mijn oproep dan ook echt geen idee hoeveel reacties er zouden kunnen komen…..
Aangezien Valérie momenteel in Singapore woont, verloopt ons contact via skype en email. In goed overleg vloeiden de waardevolle adviezen en ideeën van Valérie samen met mijn wensen tot de huidige vormgeving van ‘Balletrecepten’. Ik kan dan ook bijna niet meer wachten tot het boek tastbaar zal zijn en het met jullie te kunnen gaan delen.
Na mijn verblijf van zes maanden in Skopje, Macedonië kwam ik op 14 maart 1995 terug naar Nederland en werd door verschillende verenigingen en balletscholen gevraagd of ik les wilde komen geven. Een van deze verenigingen was Doto in Bergschenhoek, een turnvereniging met een kleine balletafdeling. Een balletafdeling die in de loop der tijd groeide naar 150 leerlingen met klassieke balletlessen en caractère danslessen. Precies wanneer weet ik niet meer, maar hier kwam Valérie als klein meisje bij mij op les. Toen ik in januari 2005 Ballet- en Dansstudio Gouda overnam kwam zij met mij mee.
In het onderstaande interview kunnen jullie nader kennis maken met Valérie.
Waar ben je geboren en getogen?
Ik ben geboren in Rotterdam, maar heb vrijwel mijn hele leven in Bergschenhoek gewoond –net buiten de stad.
Herinner jij je nog hoe wij elkaar hebben ontmoet? Zo ja, kun je daar iets over vertellen?
Jazeker! Toen ik zo’n jaar of 4-6 jaar oud was, wilde ik ontzettend graag ‘balletten’ – zoals ik dat zelf zei. Na even zoeken kwamen we uit bij het Berghonk, waar jij les gaf! Jaren bleef ik jouw lessen volgen en toen je een balletschool in Gouda overnam, ging ik je gewoon achterna.
Hoe en wanneer is jouw passie voor ontwerpen begonnen? Weet je nog waar die drijfveer vandaan kwam?
Het begon eigenlijk bij mijn passie voor tekenen. Vanaf jongs af aan was ik altijd aan het kleuren, en uiteindelijk bleek ik er erg goed in te zijn. Op de middelbare school heb ik dan ook veel tijd besteed aan kunstgeschiedenis en het ontwikkelen van mijn creativiteit: zowel in tekenen, als fotografie en grafisch ontwerp.
Wanneer wist je dat je naar de kunstacademie wilde?
Opgegroeid met het idee dat je een goede carrière moet hebben om een fijn leven te hebben, dacht ik altijd dat een kunstacademie niets voor mij was. Hoewel ik ontzettend veel voldoening haalde uit mijn creativiteit, was ik bang om de stereotype kunstenaar te worden, eentje zonder vaste baan. Toen een docente mij vertelde dat er een open dag was bij een kunstacademie in Rotterdam, die commerciëler zou zijn, besloot ik langs te gaan. Die dag vond ik de perfecte studie voor mij – advertising, en ik heb er nooit spijt van gehad.
Wat heb je daar geleerd? Ben je daardoor veranderd?
Op de kunstacademie heb ik vooral geleerd om vrijer te denken, om potentie te zien in de kleinste ideeën en om te vechten om deze werkelijkheid te laten worden.
Heb je toen je eigen stijl ontwikkeld? Of kwam dat later?
Mijn stijl op het gebied van advertising heb ik gedurende de eerste 3 jaren ontwikkeld. De droom om te werken voor de grootste internationale bureaus en ideeën te ontwikkelen voor merken als Coca-Cola, veranderde in een passie om mijn creativiteit te gebruiken om de wereld te verbeteren. Reclame maken voor goede doelen en grote merken die een sociale kwestie willen oppikken werd mijn doel. In mijn vierde jaar kwam ik in aanraking met gamification, een stroming waarin speltechnieken gebruikt worden in niet-spel situaties, met het doel het gedrag van mensen op een positieve manier te veranderen. Dit vulde mijn passie compleet aan, en heeft al mijn werk sindsdien beïnvloedt.
Wat heb je zoal gedaan na je afstuderen? Ben je meteen voor jezelf begonnen?
Na mijn afstuderen ben ik direct als creatieve entrepreneur begonnen. Aan de ene kant besteedde ik mijn tijd aan ‘alledaagse’ grafische klussen, terwijl ik aan de andere kant probeerde aan de weg te timmeren met mijn eerste product: ‘The Sky is the Limit’. Een spel dat kinderen in Zuid-Afrika moet leren over hun toekomstperspectieven en de consequenties van gangs.
Wat was de reden om voor jezelf te beginnen?
Aangezien reclame in Nederland erg commercieel ingesteld is, was het erg lastig om een baan te vinden die bij mij paste. Dit, plus het feit dat ik uit een entrepreneursfamilie kom, leidde er uiteindelijk toe dat ik voor mijzelf begon. Inmiddels zijn we ruim twee jaar verder en ik moet zeggen dat het me goed bevalt!
Zijn er ook andere kunstvormen die jou aanspreken en inspireren? Zo ja, waarom?
Fotografie is nog altijd een van mijn grote passies, al is tijd vinden soms wat lastig. Vooral analoge fotografie vind ik erg interessant, omdat ik altijd het idee heb dat er zoveel meer diepte en echtheid zit in een vers ontwikkelde foto. Het heeft dat beetje extra’s voor mij, in tegenstelling tot digitale fotografie.
Wat is je meest bijzondere, uitdagende of mooiste project tot nu toe? En waarom?
Mijn meest bijzondere en uitdagende project tot nu toe is het eerdergenoemde spel dat ik heb bedacht, ontwikkeld en ontworpen. Het project begon in Kaapstad, waar ik de schrijnende situatie leerde van kinderen in de sloppenwijken. Gangs terroriseren de wijken en door het missen van kansen en kennis van toekomstperspectieven, belanden veel kinderen in de criminaliteit. Mijn spel probeert kinderen te leren hoe zij een bepaalde toekomst voor zichzelf kunnen bewerkstelligen, terwijl zij in een veilige omgeving kunnen leren wat een leven in een gang betekent en met zich meebrengt. Het spel heeft zoveel goede reacties gekregen, dat een er ook een spel voor de Nederlandse markt is ontwikkeld. Dit spel zit momenteel in de laatste test- en ontwikkelfase.
Zoals je weet ben ik je zeer dankbaar voor de opmaak/het ontwerp van mijn boek Balletrecepten. Wat sprak jou aan om hieraan mee te willen werken?
Grappig genoeg wist ik zelf nog niet dat je een boek wilde uitbrengen, totdat mijn moeder mij wees op een Facebook bericht, waarin je vroeg om ontwerp-talenten die konden helpen met het design van het boek. Toen ik jouw bericht las, wist ik gelijk dat ik wilde meewerken. Ik heb jarenlang genoten van jouw danslessen, en ik vind het geweldig om door middel van mijn ontwerp-skills iets te kunnen teruggeven.
Hoe ben je op het idee gekomen voor het ontwerp van dit boek?
Toen ik de eerste illustraties zag, wist ik gelijk dat dit niet het typische balletboek ging worden. Het boek heeft een bepaalde edge, iets heel praktisch en zit vol positiviteit. Ik wilde graag met duidelijke kleurverschillen werken en een vormgeving die deze elementen versterken.
Wat vond je leuk, bijzonder, inspirerend?
Het is erg leuk om te werken aan een boek dat niet puur bedoeld is om te lezen. Het is een boek dat een activiteit moet uitlokken, en dat is iets totaal anders dan dat ik ooit gedaan heb. Daarnaast is het gewoon weer leuk om met ballet bezig te zijn.
Kon je stil blijven zitten tijdens het lezen?
Nee, haha!
Wat wil je de lezers van dit boek meegeven. Waarom raad je ze om dit boek te lezen?
Ik wil de lezers van dit boek aanraden het boek te gebruiken, niet alleen te lezen. Het is een boek waarin je dingen leert. Een boek dat je even weg legt om technieken uit te proberen. Een boek waarin je terugbladert om technieken te perfectioneren. Een boek dat met recht een echt doe-boek genoemd mag worden.
Wat zijn de overeenkomsten met jouw vakgebied?
In het boek worden er veel creatieve bruggetjes gelegd naar alledaagse gebruiksvoorwerpen, gebeurtenissen en bewegingen. Ik vind het erg leuk dat het niet zomaar stugge termen zijn, maar dat er op een creatieve manier uitleg gegeven wordt. Dit ligt heel nauw bij de conceptontwikkeling uit mijn werk.
Hoe ziet voor jou de toekomst op jouw vakgebied eruit?
De gamification industrie is al vrij bekend in Nederland, maar in andere landen nog heel erg onbekend. Bijvoorbeeld in Singapore, waar ik momenteel woon en werk. Hier kennen ze de term nog niet (goed) en liggen er dus nog heel veel kansen. Zeker met alle nieuwe media die inmiddels compleet in ons leven zijn verweven, zie ik een mooie toekomst voor deze industrie.
Waar kunnen we jou vinden?
Momenteel in Singapore, waar ik woon en werk met mijn vriend, maar je kunt me zeker online vinden via www.valerieperridon.nl